Asanusta

yetimim benim, aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken kapılar kapalı, dünya buzlu cam uyuşmuş gözlerimin önünde hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan ikimizin yerine dinliyorum sevdiğin şarkıları siyah tişörtünü giyiyorum yatarken gömleklerini, kazaklarını, kokunu senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken gün boyu elimde kahve fincanı kapıyı açmıyorum telefonlara çıkmıyorum başını bekliyorum geleceği olmayan hatıraların sevgilim, yetimim benim, nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata öldüğünden haberi yok fotoğraflarının.

asanusta:Bir insanın bir insana verebileceği en değerli hediye ona duyduğu sevgidir…

asanusta:ben seni çok özledim gece yarısı uydurduğun masallar kadar özledim ben seni çok özledim gece yarısı bilmediğim dildeki şarkıları dinlediğim kadar ben seni çok özledim yılmaz odabaşı şiirlerini senden dilediğim kadar ben seni çok özledim maymun dediğinde kimin maymunu dediğimde benim dediğin kadar ben seni çok özledim tüm şehir uyuken konuşmamız kadar ben seni çok özledim bana bir şeyler anlatırkenki ciddiyetin kadar ben seni çok özledim yediğin tost ve yediğim simit kadar ben seni çok özledim kelime hatalarımı düzelttiğin kadar tüm bunlar kadar gerçek yalansız … ben seni çok özledim

asanusta:Seni görmek istiyordum kısacası. İnsan görmekle bile bazı şeylerin ağırlığına dayanabilir, avunabilir, hayal kurmağa devam edebilir. Sen anlamazsın tabii. Anlamak için, insanın bazı eksik yönleri olmalı.”

asanusta:Yalnız Kalmak Gerekir Bazen.. Kalacaksın ki ; ”HAYATI” Anlayacaksın… Acılarınla Yüzleşecek Hatalarınla Dertleşeceksin. .. Değmeyen İnsanlara Neler ”HARCADIĞINI” göreceksin… Herkesin ”FİYATINI” Göreceksin… Gururunu Ayaklar Altına Alıp ”EZDİRMEYECEKSİN”… Hayatı Anlamaya Çalışacaksın Ama… Sonunda Hep Yediğin ”DARBELERLE” Yeniden Ayağa ”KALKACAKSIN’

asanusta:Anlarlarsa ” diyorsun. Anlasınlar yada anlamasınlar umurumda değil. Keşke anlayabilseler. Herkesin seni olduğun yerde görmesini, bilmesini isterdim. Ben sende yaşamanın kavramını buldum. iç aleminin sonsuz hazinelerini önüme serdiğin zaman anladım yaşadığımı. Güzelliğinin manyetik alanından dışarıya çıkamaz oldum. Hiç bir şeyden çekinme artık. Bak! Şimdi seninle vardığımız o yerde kimseler yok. Yıldızların erişilmezliğinde, duyguların sonsuzluğundayız. Zamanı aştık, en güzeli kendimizi aştık seninle. Onun için şimdi ilk defa beni sevmek hakkını sana tanıyorum.

yalnız kalınca insan algılıyor herşeyi.. severmi sevmezmi derken öğreniyor kendi bilir demeyi…

asanusta:

Yaz geliyo ve senenin ilk oltasını attım.. Nasibime turna çıktııı :) :)

Hayatta ne kadar zor imtihanlardan geçersek geçelim, her daim sabredip şükretmek gerek. Çünkü en soğuk ve en uzun kış bile, yaza kadar sürer..!

Herkesin bir kabuk tutmayanı var. Sizin memlekette yara diyorlar, Bizim memlekette yâr..

Anladım ki düz vites gibiymiş hayat Değişme zamanı geldiğinde bağırıp dururmuş Vay arkadaş Çok biliyorsan gel kendin yaşa…

"Bu böyle olmaz" dediğim şeylerin çoğu öyle oldu..

Kahve ile 40 Yılı Bulursun, Çay ile Ömürlük Olursun :)

Çay edebiyatı yaptık da ne oldu çaykur zengin oldu be kardeşim.

Van’dan kedi isteyen varsa söylesin.Nasıl olsa getirmeyeceğim :)

geçmez sandıklarında geçiyor…önce için geçiyor ..sonra gözünün önünden anıların geçiyor…öyle bir dalıyorsun ki…sonra geçmez dediğin kabuk tutan yaralarında geçiyor..olmadı dimi ….damarlarına kadar işlemiş bu haram sevdaya mukabil bilal …sana şah damarından daha yakın olduğunu söyleyen Rabbin var…….

Ezbere yaşıyoruz sevmeleri Yüreğimizin en kuytu yerlerine, Kilitliyoruz. Bir kez sevdadan yandı diye, aşkı yargısız infaz ediyoruz. Irzına geçiyoruz tertemiz sevgilerin, Zulamızda terkedilişler gizliyoruz Bin sitem,bin kahır ediyoruz”da … Biz sevmelere hep geç “KALIYORUZ .