Bazen acaba ben kend imi üzmek icin sebep arıyorumda o yüzden mi bu kadar büyüttüm seni gözümde diye düsünüyorum, bazende seni ne kadar cok özledigimi ve seninle ne kadar mutlu oldugumu hatırlıyorum. Zıt düsüncelericerisinde gidip geliyorum yoklugunda. Gelsen ne kadar mutlu olabilicegimi düsünüyorum, sonra yoksa gelsen sıkılır mıyım hevesim kacar mı, sımdı boyle ulasılmaz goründügün icin mi bu kadar üstüne düsüyorum sorularıyla boguluyorum.
Anlıycagın ben yoklugunda cok bunalıyorum.
Yoklugunda yerini kımseyle dolduramıyorum
Yoklugunda arkadaslarınla senı konusarak avutuyorum kendimi.
ve yoklugunda ben hep seni düsünüyorum.
Her sarkıda seni buluyorum
Artık yoklugunla ilgili cümlelerden sıkılıyorum, senin olmadıgın heryerde boguluyorum. Adının gectigi her cümlede seni daha cok özlüyorum.
Bizde böyle böyle yapardık hep demekten sıkıldım. Eskıden bızde böyle böyle yapıcaz hohoho derken simdi DIK, DIM gıbı ekler kullanıyorum sözcüklerimde.Ve bu canımı fena acıtır oldu.
bilmeden yeşilliğine düşmüş bir damlayım ben tüm dünyanın kökünde herşeyin kaynağı sen…