-Konuşmak istemiyorum. +Ama ben duymak istiyorum. -Sensiz çok daha mutluyum. Çok. +Güldürme. -Öyleyim. +Olmadığını ikimizde biliyoruz, seni tanıdığımı da. -Öyl.. değilim ama olabilirim. +Neden bana dönmüyorsun? -Bana acı çektirmekten vazgeç. Dönemem. Çünkü dönersem beni bu kadar istemeyeceksin, bana bu kadar ihtiyacın olmayacak. Dönersem beni sevmeyeceksin. Çünkü biz bir kere bittik, bir daha eskisi gibi olmayacağız. Çünkü benden sonra birçok kişiye dokundun, onların izleri varken sana dokunamam. Acıtıyor. Çünkü ben ağlarken sen onlara sarılıyordun. Sen artık eskisi gibi değilsin. Eskisi gibi. Duyguların yok artık senin. Kendine bir dünya kurmuşsun ve yaşıyorsun. Kaybedecek birşeyin yok. Önceden olsa olurdu. Önceden bendim. Kaybettin ve değiştin. Belki de ben değiştirdim seni ama değişmemeliydin. Değiştin. Çünkü büyüdün. Şimdi çok daha güzelsin. Ellerini bir başkası tutuyordu. Bir başkaları. Çok kişi. Ben bunu görüyordum ve canım acıyordu. Dönemem. İsteme bunu benden. Yapamam. Gücüm yok. Aşık olamam ben. Olursam kendimi kaybediyorum. Sonra seni. Olamam. Bu yüzden de dönemem. Bunu bekleme benden.