Sarı yaprakların sonbaharıydı özlenen sokak lambaları, ıssız bir gece, saçlarına düşüşünü kıskandığım kar taneleri… rüzgarın eseri bir uğultudur dolanır ortalıkta ölümü korkutan ve bu uğultuyla yarış halinde su damlalarına kapılarını açan, boşa geçen dakikalarımı haykırırcasına rüzgarla dans eden, bir salıncak. bomboş insanlar kadar boş düşünceler kadar… ve sarı yapraklar, sokak lambalarının aydınlığında yağan karla kardeşcesine tüm varlığıyla sarılıp uyuyan yapraklar, yalnızlığı anlatıyorlar… ve sensizlik sonu hangi haykırışa hangi yakarışa hangi yokoluşa çıkacağı belli olmayan sensizlik.. geride kalan şiir dolu bedenler göz yaşları, sana ait başkalarının döktüğü. ve saç rengini kıskanan kediler simsiyahlar… gözlerin kadar. rüzgar saçların için var kızıl saçlarını savurmak için yüreğime… ve sonbahar rüzgarların nerdeler? yapraklar rüzgar beklemekte yüreğim gibi..