Insan geç kalabiliyor bazı şeylere, hatta bazen kendine bile… Kaç hayat arkandaydım senin, kaç yaşam yetişemedim sana, ömrüne kaç ömür geç kaldım sevgilim? Seninle gidemediğim uzak şehirler var. Izleyemediğim filmler, henüz içilmemiş be…ş çayları, sıkı sıkıya sarılıp ‘hemen döneceğim, üzülme’ diyemediğim tren istasyonları… Görmeye fırsatımın olmadığı kurduğum düşler var… Çok fazla susuşlarımız var mesela, bu yüzden konuşmamız gereken bazı şeyler var. Olmalı… Sesini duymayalı onca zaman oldu, nefesinle ısınmayalı… Ilk defa böylesine uzun, böylesine sancılı, böylesine alışmış tavırlarla susuyoruz. Bazı şarkılar bazen birileri için yazılmış gibi hissedersin ya hani, sustuklarını söyler sana, yüzüne vurur bilmekten korktuklarını… Işte tam o durumdayım, öldürecek beni bu şarkı… ‘Söyle, buldun mu aradığın aşkı?’