soğukta olsa duvarları, iki çekyat atıp, umrunda barınmaktı niyetim.. İki yudum çay yeterdi gözlerinde demleyeceğim, gelmezdi aklıma, suya demini salan çaylar gibi çökeceğim.. Islanacağımı bile bile delme çatma yüreğine sığındım belki Delme! Çatma! dedikçe sana şiirlerimle Adımlarımı buluşturup , vedaları verdin hep ellerime… Şimdi diyeceksin ki bu şiir niye? Adınla başlamak alışkanlık olmuş kaleme… Bir şiirim var ki hele, Gelişlerine saklıyorum tüm gidişlerin infazı olsun diye..”