şte gidiyordu. Bir daha hiç dönmeyecekti. Bir daha hiç olmayacaktı. Sadece bir ” GİTME ” çıkabildi dudaklarımdan. Yüzüme baktı ve ” artık sözlerin merheme yara olmaya başlamışsa , içinde ki seni sus , içinde ki beni duy ” dedi ve sırtındaki ceketimi bankın üzerine bırakarak yürümeye başladı. Son sözleri bunlar olmamalıydı ! Arkasından ” beni hiç olmadığın hayatından böyle ucuz kovamazsın ! ” diye bağırdım. Geriye döndü ve ” DAVET EDİLMEDİĞİN YERDEN KOVULMAZSIN. ” dedi . Son sözüydü. Gitti…..