Sana yazmak zorunda kaldığım için Beni affet Hiçbir zaman Senin istediğin gibi Biri olamadım Biliyorum Hoş Kendi istediğimi gibi de Olamadım ya Ne farkedecekse Yağmurlu bir akşam üstü Parkamın sırtı delik deşik Kafam gözüm darmadağın Getirip bırakırlarsa evin önüne Sakın Sakın üzülüp döğünme Ve Hiç düşünme nedenini Soranlara Ömrü Sokak çocuklarıyla Eylül çocuklarıyla Onun bunun çocuklarıyla Ve En sonda İttifak çocuklarıyla Kavgayla geçti dersin Şimdi Hep özlediği Bizim çocukların Arkadaşlarının yanında dersin Olur mu Sıradan bir mezar Sıradan bir tören istiyorum Tıpkı ‘Dokuz CanDokuz yiğidim Dokuz gardaşım gibi Cenazeme gelen Kotlu, parkalı İkibin içen arkadaşlarımı Benim yerime koy Benmişim gibi sev Anlamaya çalış onları Onların Yaşanan bunca şeye rağmen Beni sevdiklerine inanıyorum Dilerim öyledir de Ama Tabutuma tutunup En öne geçmeye çalışan Güneş gözlüklerinin arkasında Timsah gözyaşları döken Kravatlı godoşları Boşver gitsin