“Üç şey seçildi cennetten; kelimeler, aşk, annelik duygusu. Kelimeleri Adem aldı, annelik duygusu Havvaya kaldı; ama aşk çok ağırdı. İkisinin de aşkı tek başına taşıması mümkün olmayınca, ikisinin zembili de aşkı bir başına kaldırmayınca bölüştüler yükü. Yarısını Adem sırtlandı, aşkın yarısı Havva’ya kaldı. Öyle sert düştüler ki dünyaya, bu fenaya, Adem’in dizlerinin bağı çözüldü, ciğerleri yandı. Nutku tutuldu. Bildiği kelimeleri unuttu… aşk? daha yollarda sakin duramamıştı bir türlü. kabına sığamamıştı. Bir yarısı yollarda kayboldu. Getirebildikleri ancak öbür yarısıydı. O gün bugün yeryüzü kelimeleri yetersiz, aşk bu dünyada kusurlu”
..