Gözde mi gizli yalan aynalar mı bilmece Görenler beni toprak seni et kemik sansın Son dönüş gemisini sular yaksın bu gece Doğ ufuktan İstanbul ayışığı kıskansın Can beden gurbetinde sen sılasın ey şehir Güneş buseni tadar geceyi aydınlatır Senle şerbettir ölüm sensiz yaşamak zehir Sus da anlat İstanbul sükut kalbi çınlatır Sende rüzgarsız gönül ben gönülsüz fırtına Sana sen kaldı saat vuslatına bir adım Şu tabutu İstanbul yükleniver sırtına Yokluğuna kanarken toprağına susadım