Asanusta

Seni yıllar sonra buldugum için geçen hergün için özür dilerim …. SEVGİLİM ..

Belki de en sevdiğim sakarlığın, gözlerime takılıp yüreğime düşmendi…

Umutsuz Kapılar Vardır Açılmaz, Rabbimin Kapısı Büyüktür, Kapanmaz, Sen Umudunu Kaybetme, Rabbim Kulunu Bırakmaz…!!!

Hiç bir kiralık katilin mermisi, kilometrelerce uzaktan ağzından çıkan “bitti” kadar isabet edemezdi kalbime. Tebrikler yürek katili, temiz iş çıkardın…!!

gandalfinsakali:

kitapokur:

O sürtük yanındayken ona yapmak istediğim tamda bu.

Ohhhh

Aynı sahne, aynı perde, aynı oyuncularlayım. Bir sen yoksun, bir de kaybolan umut. Yine aynı satırlara vur beni, sabahın yok saatine kur hadi. Serseri rüzgara sor beni yapraklara sonbaharın dolsun. Ben kendimi şehrin boş sokaklarına vurdum. Bir hayal kurdum. Sen yanımda olmasan da ben seninle kaç kere öldüm…

“Hep sırayı önce sevip sonra mı ayrılıyorduk, önce ayrılıp yoksa sonra mı seviyorduk karıştırıyorum.”

sekspistols:

Atın beni denizlere laan, adamım benim.

Vaktiyle birbirini çok seven iki kardeş varmış. Büyüğü Halil. Küçüğü ise İbrahim… Halil, evli çocuklu. İbrahim ise bekârmış… Ortak bir tarlaları varmış iki kardeşin… Ne mahsul çıkarsa, iki pay ederlermiş. Bununla geçinip giderlermi…ş… Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı. İkiye ayırmışlar.İş kalmış taşımaya. Halil, bir teklif yapmış : İbrahim kardeşim; Ben gidip çuvalları getireyim. Sen buğdayı bekle. Peki, abi demiş İbrahim… Ve Halil gitmiş çuval getirmeye… . O gidince, düşünmüş İbrahim: Abim evli, çocuklu. Daha çok buğday lazım onun evine Böyle demiş ve Kendi payından bir miktar atmış onunkine… Az sonra Halil çıkagelmiş. Haydi İbrahim. De miş, önce sen doldur da taşı ambara. Peki abi. İbrahim, kendi yığınından bir çuval doldurup düşer yola. O gidince, Halil düşünür bu defa: Der ki: Çok şükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var. Ama kardeşim bekâr. O daha çalışıp, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek. Böyle düşünerek, Kendi payından atar onunkine birkaç kürek.Velhasıl, biri gittiğinde, öbürü, kendi payından atar onunkine. Bu, böyle sürüp gider. Ama birbirlerinden habersizdirler. Nihayet akşam olur. Karanlık basar. Görürler ki, bitmiyor buğdaylar.Hatta azalmıyor bile. Hak teala bu hali çok beğenir. Buğdaylarına bir bereket verir, bir bereket verir ki… Günlerce taşır iki kardeş, bitiremezler. Şaşarlar bu işe… Aksine çoğalır buğdayları. Dolar taşar ambarları. Bugün ‘Bereket’ denilince, bu kardeşler akla gelir. Bu bereketin adı: halil ibrahim bereketidir. EVİNİZE VE HAYATINIZA, HALİL İBRAHİM BEREKETİ DİLERİM.

Ben galiba sevginin en safını, En çıkarsızını, En yalansızını ve En masum halini özledim, Ben galiba “aşkımı” özledim…

[Flash 10 is required to watch video.]

Sevmek bu kadar güzelse kim bilir sevmeyi yaradan ne kadar güzeldir

Bu kızın sesi harika, bir an olsun dinlemekten sıkılmıyorum. Durmadan dinleye bilirim o kadar, o kadar yani.

Yar benden uzaklarda sureti kalptedir bekler yad ederim Gönlüm hep tuzaklarda sever deyip yalana tamah ederim, Yüreğim titrer hala istemem o yar keder alsın ahımdan Yadigar kaldı bana acılı bir beste saba makamından…

Sana ne sorarlarsa sorsunlar Diyeceğin, Beni gösterip, Sen demek…

rizzle-a:

Buralara yaz günü kar yağıyor dedim dedim bana inanmadınız bak ne oldu şimdi

İnsanın sahip olduklarıyla, olamadıkları arasındaki mesafeye “mutsuzluk” denir. İnsan, isteklerini azaltıp o mesafeyi kapatırsa, mutlu olur.

Konuşma. Anlamsızlıklar dolu aramızda. Anlatamıyorum. Anlamak istemiyorsun ya da. Boğazımda düğümlenen, sana söylenmesi gereken cümleleri yuttum. Benim kelimelerim seninkinden daha ağır. Hazmedemezsin inan…

Saymakla Bulunmuyor Her Aranan… Hem kendini bulacaksın? Hem beni?… En iyisi vazgeç, çık oyundan Çocukluğundaki saklambaç değil bu Yüze kadar saymakla, Bulunmuyor her aranan…

Spiderman’in Mary-Jane’i sevdiği gibi sev beni, biraz şapşal biraz süper kahraman gibi ama aşık işte.

O göremediğin koskoca derya gönlümdür, gördüğün sahil ise dilim..Kıyılarıma vuran dalgalara şaşma !Onlar aşktan gel-git’im..Beni kendinde, kendimde arama !Ben hem “ben”de hem “sen”de bir gizim..

Şükürler olsun ki, Yaradan, bizlerin birbirimizi yargıladığı gibi , bizleri yargılamıyor… Yoksa cennete kimse giremezdi…

istanbula dair; söyle yağmur çamur değmedi yüreğime şimdi ben nerdeyim o nerde..

Hafif acılar konuşabilir ama, derin acılar dilsizdir…

ben,ben bir kişiye aşık olacak kadar puşt değilim…öznem vurulmuştu,yeni bir ad bulana kadar zamirdim.severken puş,öperken kuş,sevişirken terli demirdim.karanlık hazretlerini gördüm sende,ölümüne eğildim !!!

anlatamadiklarimvar: