Asanusta

Bir kalemde silemezsiniz çünkü kalem silmez yazar, bugünlük bu kadar genel kültür yeter. İyi günler.

Hayatımdaki herşey saçma sapan gidiyor. Cümle bile saçma, bu “sapan” nedir? Kuş mu avlıyoruz…

ulanistanbuldakikarlos:şimdilerde mechul adreslere mektuplar yazıyorum hiç okunmayacak olan…

ahuahuahu bayılıyorum sizin ilişkinize ya :d

Herşey küçücük bir umutla başladı ve küçücük bir umutla bitti kararı ne sen verebilirdin nede ben biliyorsun canımın incisi,bunu bilmesek ne sen olabilirdin nede ben…

ALLAH Rızası için Diyorum ! Sevdiklerinizin Kıymetini Bilin. - Vallahi Ölüm Var. - Billahi Ayrılık Var. |

Sen erkeksin ilk mesaj’ı sen atacan,kolunu beline saracan ,saçlarını okşayacan. yanağına makas atacan, sert bakış atacan ama Trip atmayacan…

Hava soğuduğunda insan gölge veren ağaçları unutur asanusta. .

Aslında insanı en çok acıtan şey; hayal kırıkları değil. Yaşanması mümkünken, yaşayamadığı mutluluklardır…

yine gelsen, yine severim seni.

80 kilo üzeri kadınlar deri tayt giyince doğal ortamından zorla koparılıp şehir hayatına adapte edilmeye çalışılan fok balıklarına benziyor.

Rüzgar kokunu getirmedi yine. Olsun. Belki senin aldığın nefes geçmiştir, saç tellerimden…

Benim sana dokunmadan sarılmışlığım var.

-Söylesene kadın, kaç kişi yaşatıyorsun kalbinde? Kadın güldü sadece. Kendisine zıt bir gülümsemesi vardı. Çünkü güldüğü zamanlarda masumdu. Öyle gözüküyordu. Kandırıyordu. - Söylesene adam, hepsini öldürecek kadar büyük müsün?”

"yalnızlık" diş ağrısı gidibir sancısı GECE başlar..

golgeninkizi:-Kim bu gözlerindeki yabancı? +Abi yerli o, 5+0+3 kuralından sonra yabancılarla yolları ayırdık.

mert365:
bunu yapmalıyız ölmeden
xAZSDrftg

deli deli kulakları küpeli…

Ruhuma huzur ver Rabbim. Biliyorsun, Ben Yalnızca Sana Muhtacım..

Eylüldü. Dalından kopan yaprakların Sararan yanlarına yazdım adını Sahte bir gülüşten ibarettin oysa. Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu. Eylüldü. Dili geçmiş bir zamandı yaşadığımız Adımlarımızın kısalığı bundandı Bundandı gözlerimin durgunluğu. Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan, Ellerin kadar ıssız, Sen kadar zamansız molalar veriyordum Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz. Eylüldü. İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin, Şimdi yoktu bir anlamı suskunluğun. Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde. Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman En çok sesini aradım. Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ. Gözlerini sildi zaman.. Dedim ya… Eylüldü. Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.