Asanusta

Madem birbirimizi göremiyoruz, Madem ki yaptığımız onca plan gerçekleşmiyor, O zaman bana gün ve yer söyle, Karşılaşalım..

Aslında ikimiz de yüzsüzdük. Sen hayatından kovardın beni; gitmezdim. Ben aklımdan kovardım seni; gitmezdin.

Ne Sahip Olduğundur Hayat, Nede Umdukların ßunca Zaman. Yüreğin Kadardır Hayat! ‘Seviliyorsan Renkli, Seviyorsan Siyah ßeyaz’…

İdam sehbasında hapşuran mahkuma ‘çok yaşa’ demek gibiydi bazı ümitlerimiz …

cümlelerim ağlıyor sensizken bu son kopan gül ömrümden sebebi sensin karanlık yarınım gel kurtar be gel sensiz bedenim zifiri bilirim yokluğun zindansa ben esirinim

Kaçıncı darağacının kuruluşu o gözlerinde Bir bakışa kurban ettiğin Kaçıncı ölüyüm ben Aşk tuzaklarıyla Gönül tezgâhında işkence çeken Hasretin kırbacıyla İplik iplik damarları sökülen Kaçıncı tutukluyum ben

DiLimize Düşen; KaLbimizden Geçen; Bizim BiLemediğimiz Ama Bizim İçin Hayırlı OLan Ne Varsa, Dua OLup, KabuL OLur İnşallah…”…..amin…

Sokaktaki köpeqe yemek ver yanından ayrılmaz. Deqmeyecek birine ömrünü ver bir köpek kadar olamaz.

Git istersen bana ne, bunlar artık bahane Seninle her şey şahane olabilirdi

Sıradaki parça cumartesi ve pazara gelsin. “Geri dön, geri döönn. Ne olur geri döönn.” :))

Uzaktır bazen sevgili. Soba gibidir. Ellerini uzatırsın, dokunamazsın. Ama yine de içini ısıtır. Bir erkeği terbiye etmenin en kolay yoludur, uzaktaki bir kadın.

ismini yüreğimin ayracı yaptım öncesi yokmuş hiç olmamış gibi ömrümün…

Çünkü susmak ; anlatmak istediklerinin yarısı , konuşmak istemediklerinin tamamıdır, bazen.

Bir tabak kadınbudu köfte 1240 kaloriymiş. Kadın bu… her yerde tehlikeli

Başımı yastığa gömüp uyumak istiyorum Devreder hicranlarım devren satılık Derbeder satırlarım, volkan lavı gözlerine tutsak Keyfekeder terk edilişler mazimde ıslak Başımı yastığa gömüp uyumak istiyorum Yastığın bir eli hançerli öbür elinde mızrak Ben sevmeyi de kaybetmeyi de erken öğrendim Şİmdi firari mutluluklar, geç kalınmış ve uzak…

ardından bakınca o kadar güzel görünüyordun ki.. seyretmekten dur diyemedim..

Bütün tabuları yer ile yeksan etmiştin sen. Bütün gelenekleri bozmuştun. Yokluğunun hüküm sürdüğü bir şehirde ‘Mutluluk’ aptalların safsatasından ibaretti. Alkol gerekliydi,sigara yaşam destek ünitesi. ‘Hiç kimse vazgeçilmez değildir’ sözünü söyleyenler,henüz seni benim gözümle görmemişlerdi..

ve sanırım aşk, kalbine misafir olarak aldığının, yavaş yavaş o kalbin ev sahibi olmasıyla başlıyor bende… ellerimi uzatıyorum sana. Tutmadan önce gör diye, kalbimi uzatıyorum sana, kırmadan önce sev diye. Biliyorum her çıkışın bir çıkışı vardır. Ama yine de kırılacak diye hayal kurmaktan vazgeçecek değilim. Kalbime aşkı üfledin bir kere. Bundan sonra beni yok ederek kendini var edemezsin. Ve bir gün gidersen, kendi cümlelerinle gitbenden; benim sana armağan ettiğim aşkla değil! Geride kalan ben artığını düşünme. Aşkın kölesi olmayı bildiğim kadar, ayrılığın da efendisi olmayı bilirim…