Nereye gidersem yanıma önce kendimi aldım, nereden dönersem biraz dağınık kaldım. Kıyılarına vura vura hayatın yosun tuttu düşlerim. Aynaları kullanarak eskittim, eskidi gülüşlerim. Ben ömrümün rahlesinde yanlış yüzlerle aşındım. Baktım, gördüm, çıldırdım. İşte isyana ve inkara böyle taşındım…
Üç bilinenli bir denklemdir hayat, Sabır,şükür ve dua …
Fakir Bir Çocuğun , Kuru Ekmeği Sevdiği Gibi Sevdim Seni . Başkaları Burun Kıvırıp ‘Çöpten’ Sayarken , ‘Nimetten’ Sayıp , Allah’a Şükreder Gibi . . !
birşey yap,güzel olsun.çokmu zor?o vakit güzel birşey söle..dilinmi dönmüyor?güzel birşey gör.veya güzel birşey yaz..beceremezmisin?güzel birşeye başla ama hep güzel olsun..çünkü her insan ölecek yaşta..geç kalmayasın!
BİR BİLENE SORMUŞLAR… Sormuşlar bir bilgine: HAYAT ne? Diye Demiş bilgin; iki yönlü bir yol devam eder bilinmeze. Sen görmemezlikten gelsen de vardır bir yoldaş her köşesinde Bazen çıkarsın zorlukla dar bir yokuştan bazen de aşarsın dertleri sanki uçuyormuş gibi inerek buradan. Peki, SEVGİ nedir? Demiş biri Kalbine sığmayacak kadar geniş Dedikodusunu yapamayacağın kadar temiz, kokusunu alamayacağın kadar uzak hayal edemeyeceğin kadar yakın… Ya KORKU nedir? Diye atılmış diğeri Bir yağmur damlasındaki barut kokusu. Belki de saklanılan bir hayal yontusu ya bir miniğin haykırırışı, ya da yüreği yaralı bir kuşun feryadı…. Peki ya UMUT nerededir? Diye atılmış bir umut avcısı. Bilinmezde değildir bilirim, demiş yerini kaygılı ve tasalı. Aradın boşuna heryeri ama unuttun en kolay yeri besbelli bunu derken işaret etti insanın en derinden yaralanan yerini… Peki DOST kimdir? Diye sormuş biri. Demiş; paylaştın mı sevgini, korkunu, ümidini ve yenilgini, verdin mi desteğini, sordun mu halini, yolladın mı yüreğini, ağladın mı onun gibi. Hissettin mi DOSTLUĞU? Demiş diğeri. Bilgin demiş: Karşılığı olmadan verilir mi hiç yürekteki sevgi? Dostluk dediğin; tek bir ruhun, iki ayrı bedende dirilmesi.
Ne zaman lafın bir ucu sana çıksa sonuna gelemeden heba oluyor gülümseyişlerim.
Hep denir ya ”ben arkandayım, sırtın yere gelmez” diye.. Ben almayayım, yüzüm yere geleceğine, sırtım yere gelsin..
Lan “Yalan” Dünya… Kimi Yürekten Sevdiysem Yüreğini Gitti Başkasına Böldü… Bi Muhabbet Kuşum Vardı Oda Yalnızlıktan Öldü.
Asıl hikaye özleyince başlıyor, birini, bir evi, bir şarkının tam orta yerini.. ” Asıl hikaye “yi özlemekten hiç bahsetmiyorum.
Gerçek yüzlerini görüpte uzaklaştığım insanlardan hep aynı şeyi duyuyorum “SEN DEĞİŞTİN”
En çok incittiğimiz kişilerin, aslında en sevdiklerimiz oluşu ne garip değil mi?
Ve hep olmayacak şeyler kurarım. Gülünç, acemi, çocuksu.
Söyleyecek binlerce sözünüz varken yazacak tek bir kelimeniz olmaz bazen.
Adın misafire çıkmış bir kere…İstesen de gideceksin, istemesende…
Kim bilir kaç kitap okuyacağım, kaç sigara içeceğim, kaç fincan kahveyi soğumuş diye yeniden yapacağım, kaç şiir yazacağım, zaman bir şekilde akıp gidecek. İçten içe, kendime bile itiraf etmeden, belki bir gün dönersin diye bekleyeceğim. Bu gidişe, akla yatkın bir sebep aramalıyım aslında ama bu sefer akışına bırakacağım. Biliyorum ki; vereceğin hiçbir cevap, içimdeki yangını söndürmeye yetmeyecek. Üstelik yanıtın dürüst olmayacak….
Yeter gayri gelen giden yok zaten iyi geceler….
Seninle her yere gelirim dediysem , O kadarda değil , - İhmale , İhanete , Şerefsizliğe Gelemem..!
Bir CANIM diyeniniz varsa , Uzaktaysa ,Özlüyorsanız … O CANIM der , rüzgar alnınızdan öper , Canınıza CAN eklenir de , Yaşamak denilen bu çilenin rengi , . SEVDAYA DÖNER.
"Kimilerinin başında hep "ŞİMŞEKLER" çakarken, Kimileri avucunda "GÖKKUŞAĞI" ile dolaşır. Siz kimin yanındaysanız onun manzarasını görürsünüz"
