Asanusta

Eyvallah ne güzel bir sözdür. Bazen kabullenmiş, bazen boşveriş, bazen de yol veriş. Ama sonunda hep bir rahata eriş, o zaman her şeye, herkese Eyvallah!…

asanusta:Niyetin iyi ise… Korkma…! Sen gittiğin her yere… Işığını da bereketini de birlikte götürürsün… Yaşıyorsam; içimde umut varsa, Yine seni özlediğim içindir. Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!

herkes kendi zannınca benim dostum oldu ama kimse içimdeki sırları araştırmadı. benim esrarım feryadımdan uzak değildir, ancak (her) gözde, kulakta o nur yok. ten candan, can da tenden gizli kapaklı değildir, lakin canı görmek için kimseye izin yok.

Denir ya aşk iki kişilik, yalan! Aşk, bile bile delilik. Bir de hayat müşterektir denir, bu da yalan! Çünkü aşk acısı hep tek kişilik..

bilirim gittin… ama bir yaz akşamıdır yüzün… öyle usul usul saklarsın güneşi bakışlarının arasına… ve çocuklar oyunlarını bırakıp dönmek istemezler evlerine… bilirim gittin… ama her çocuk sesinde bendesin…

Bugün pazar seni çok özledim diyeceğim de… Bugün hangi semtin pazarı onu bilmiyorum…:))

Kendimi bulabileceğim ama seni de kaybetmeyeceğim bir yere gidiyorum. Bir gün seni özleyip çağırsam da yanıma, gelmemelisin… Bir yara, başka bir yarayı iyileştirmez..

Ne duyacak bir ses, ne içime çekebileceğim bir nefes kalmadı.. - Bazen olur böyle.. Gideni olur aşkların, öleni olur bir de…

Herkes Aşk’a Bir İsim Vermiş„, Birde Renk…!!! İhanet Edenlere ””Kahperengi’ ”_Terkedip Gidenlere ”’Biraz Kızıl Biraz Mavi”’ Yanyana Olanlara ”’Yeşil”’ Hasret Çekenlere ”’Mor”’„, Özlem Duyanlara ”’Turkuaz”’ __Sen Nasıl Bir Aşk’tın ki„, Bu Kadar Renk Dururken ____Yüreğimi ”’SİYAHA”’ Mahkum Ettin…!!!

Gidecek yerim yok diye gelmedim.. Sevecek kimsem kalmadı diye sevmedim seni. Sevecek kişin ve gidecek yerin kalmayınca, Gelme sevgili….

Bazen yazmak istersin Ama bazen en çok susmak…

Ey Gönlüm … Sevgi itirafı anlamında çok süslü laflar duydum… Ama ; Hiç biri mahçup bir suskunluk kadar tesirli değildi..

Birbirimizi incitmeden didişiyoruz hayatla … gerçi o hep 1-0 önde ama bizde şerefli mağlubiyetlerle kupasız yola devam ediyoruz …

Bir şansımız daha olursa aşktan yana, seni yine severim. Ama bu defa değdiğin kadar, sevebildiğim kadar değil…

"Birini çok çok üzdüğünüzü aylar sonra anlarsanız ne yaparsınız? Onun canını çok acıttığınızı, onulmaz yaralar açtığınızı ve daha da kötüsü o yaraları açtığınız zaman bunu hiç fark edemediğinizi çok sonra anlarsanız ne yaparsınız? Ve o biri sizin için çok kıymetliyse, en azından bir zamanlar öyleyse? Ve ne yaparsanız yapın telafi edemeyeceğinizi, içiniz de yansa, deli gibi üzülseniz de elinizden hiçbir şey gelmeyeceğini anladığınızda ne yaparsınız? Ne yapabilirsiniz? Hiçbir şey. Tek bir şey dışında hiçbir şey.. Artık mutlu olması için dua edersiniz. Unutmuş olmasını, ona yaptığınız kötülüğü artık aklına getirmiyor olmasını umarak, mahçup bir röntgenci gibi uzaktan uzağa ondan haber almaya çalışıp, mutluluğuyla içinizi bir nebze olsun rahatlatmaktan başka hiçbir şey…! "

"İnsan diyorum; Nasibinden bir adım dahi öteye gidemeyeceğini bilmesine rağmen niye üzülüyor..?"

"Seni uzaktan seviyorum…." Yaklaşmadan, anlatmadan, anlaşılmadan…. Ben seni beklentisiz seviyorum. Hiçbir şey ummadan, talepte bulunmadan, hayal bile kurmadan. Kendi içimde taşıdığım sessiz sedasız bir sır bu. Ben belki de senden çok bu sırrı seviyorum. Sırrın senden bile güzel çünkü, senden bile özel. Sırrın bir billur kadeh, kırılmasın diye yüreğimde taşıyorum…."